De laatste maanden werd er via verschillende mediakanalen door bepaalde burgemeesters van onze hulpverleningszone nogal heftig en ongenuanceerd gereageerd tegen de te hoge brandweerfactuur van onze hulpverleningszone.

Met dit eenmalig schrijven/recht van antwoord willen wij als zoneleiding geen polemiek beginnen, niet aan politiek doen, noch een grondige analyse maken van de ‘brandweerfactuur’. Wie daarin geïnteresseerd is, kan zich daarover via de geëigende kanalen informeren.

Deze reactie wil enkel een aantal halve waarheden, overdrijvingen en een verkeerde voorstelling van zaken in de bewuste artikels/Facebookpagina’s rechtzetten en kaderen. Bijkomend willen wij met dit recht van antwoord onze personeelsleden, de burgers en de burgemeesters die horen willen een hart onder de riem steken: de vele inspanningen van al onze personeelsleden in deze nieuwe organisatie lonen; de dienstverlening naar de burger toe is wel degelijk sterk verbeterd!

Het valt niet te ontkennen dat de brandweerfactuur voor een aantal gemeenten in onze hulpverleningszone sinds de brandweerhervorming (1 januari 2015) sterk gestegen is en de komende jaren nog verder zal stijgen. De oorzaak daarvan is niet te vinden bij “de zoneleiding die elke voeling met de realiteit kwijt is, en die niet in staat blijkt een realistisch, gezond, en haalbaar financieel beleid te voeren” zoals enkele burgemeesters beweren. Dit is de waarheid geweld aan doen en de ogen sluiten voor de werkelijke oorzaken van de stijging:

Ten eerste konden de 32 gemeenten geen overeenkomst bereiken over de verdeelsleutel voor de brandweerfactuur. De verschillen waren immers groot. Per inwoner betaalde de gemeente Glabbeek in 2012 (vóór de brandweerhervorming) pakweg 30 euro per jaar voor zijn brandweer, terwijl de steden zoals Leuven en Tienen meer dan het dubbele per inwoner betaalden. De verdeling van de kosten van de hulpverleningszone over de 32 steden en gemeenten gebeurt bij gebrek aan overeenkomst door de gouverneur volgens wettelijke opgelegde parameters.
In het eindplaatje (2024) zullen steden zoals Leuven en Tienen nog steeds per inwoner meer betalen voor hun brandweer dan kleine gemeenten per inwoner betalen, maar de verschillen worden wel kleiner. Zonder bijkomende budgetten voor de brandweerzone zal een inwoner van Glabbeek zijn bijdrage in de periode 2015-2024 zien stijgen met 55%, een inwoner van Tienen ziet zijn bijdrage dalen met 24 %.

Ten tweede hadden onze manschappen recht op een 38-urenweek, in plaats van de 52-urenweek die ze voor de zonevorming presteerden. Om de dienstverlening op hetzelfde niveau te houden waren dus een groot aantal aanwervingen noodzakelijk. De brandweerfactuur steeg hierdoor aanzienlijk.

Ten derde zijn er stijgende kosten omwille van maatregelen die de dienstverlening en de veiligheid van het brandweerpersoneel ten goede komen (zoals toegenomen aantal noodzakelijke en wettelijke verplichte opleidingen, het uitsturen van meer middelen naar interventies). De federale overheid beloofde ook om haar subsidiebijdrage in de brandweerfactuur op te trekken van 25% naar 50%, hetgeen tot op heden niet gebeurde ...

Het meerjarenbeleidsplan 2020-2025 dat door de zoneleiding werd opgemaakt vraagt bijkomende investeringen in personeelsleden en materieel om de dienstverlening (waaronder de opkomsttijden) te verbeteren zoals het bestuur in 2015 heeft goedgekeurd.
De goedkeuring en uitvoering van dit plan zou samen met de hierboven aangehaalde oorzaken voor sommige gemeenten over een tijdspanne van 10 jaar (2015-2024) inderdaad leiden tot een verdubbeling van hun bijdrage in de brandweerfactuur.
Enkel deze bovenstaande feiten hebben de brandweerfactuur voor sommige gemeenten doen toenemen, in tegenstelling tot wat een handvol burgemeesters beweren.

De zoneleiding heeft alle begrip voor de moeilijke financiële situatie van de gemeenten en wil met dit bericht enkel een “gezonder”, realistischer en genuanceerder beeld van de realiteit geven.